Δύο ξένοι στην ίδια πόλη
Ο Δον Κιχότης και ο Σάντζο Πάντσα ιππεύουν ακαταπόνητοι στην πλατεία Ισπανίας των Βρυξελλών. Το ψηλό βάθρο κι ο ανισόπεδος σχεδιασμός της πλατείας εξασφαλίζουν στην εικόνα τους ελαφρότητα, την αίσθηση ότι να, τώρα θα τριποδίσουν στα σύννεφα προς το καμπαναριό του Αγ. Μιχαήλ. Αν αυτός ο πύργος βέβαια στα βάθη του ορίζοντα μοιάζει όντως στα μάτια του διάσημου ιδαλγού με το καμπαναριό του δημαρχείου και όχι με φανταστικό φρούριο στην κορυφή του οποίου ανεμίζει απτόητος το ξίφος του κάποιος νέο αντίμαχος.
Στην ίδια πλατεία, σε ένα άλλο επίπεδο, τυλιγμένος καλά στο παλτό του, με μάτια μισόκλειστα, στέκεται ο Μπέλα Μπάρτοκ. Διαφορετικός αυτός: απόμακρος, απορροφημένος ίσως σε μια κρυφή νέα μελωδία, την οποία εμείς αδυνατούμε να αφουγκραστούμε· μορφή αφαιρετική και γι' αυτό ελκυστική κι αινιγματική συνάμα. Στα πόδια του μικρό μαγιάτικο στεφάνι τιμά την ημέρα και τη μουσική.
Κι εμείς ξένοι ανάμεσα σε ξένους και δικοί ανάμεσα σε δικούς σ' αυτή τη μακρινή και τόσο κοντινή ευτωπαϊκή πατρίδα... αυτή της τέχνης.
Ετικέτες Ταξίδια
Δημοσίευση σχολίου